obraz jest przepalony, narracja nierowna, ale co z tego skoro kilka scen drąży dusze az po same dno. ode mnie wielkie dzieki dla Pani Danuty Szaflarskiej. za oczy jak wegielki i za zapowiedz psoty w usmiechu. za emanujace dobro i kazda zmarszczke na tej pieknej, doswiadczonej przez zycie twarzy.